Gövdemde sakladığım
Soğuk yıldız
Senin için

Sesin rüzgar
Ellerin uyku

Sana erik topladım ve duttan biraz
Kilitliydi evin kapısı, zili çalmadım
Kozalak düşürdü gizli bir el
Saçlarını çözmüştün ve açtı dalgalar.

Benim büyüdüğüm yıllarda Adapazar'nda insanlar hala birbirlerini tanırlardı. Uzun çarşının ve çark caddesinin esnafı da önlerinden geçen her bir kimseyi. Orada herkes babasının kızıydı. yeterince hareketli,yettiğince güler yüzlü olmalıydınız, asla fazlası değil.Lafın dönüp dolaşıp , nereye,hangi kulaklara ve ne şekilde ulaşacağını asla bilemezdiniz.

Bir çiçek gibi hissediyorum kendimi. Kopmuş yeşil bir çiçek. Düştüğüm yerde kök salabilirim belki ama bir daha asla açmayacağım. Bunu biliyorum. Birazdan bavulumu sessizce toplayıp parmak uçlarımda yürüyerek odanın ağır kapısını çekeceğim. Ya da burada, bu sıcak yorgan altında onun zehriyle biraz daha kıvranabilirim. Her öpüşünde biraz daha akıttı o zehri içime. Her sözcüğüyle ben adeta o heykelle yer değiştirdim. O, kendisine sunulan özgürlüğü doyasıya yaşıyor her bedende, her gülüşte. Ben... neden toparlayamıyorum bilmiyorum... Çelişkiler... Korkular... Bir erkek ne kadar çaresiz duruma düşebiliyormuş meğer. Aşk bunu yapıyor.

Benim büyüdüğüm yıllarda Adapazar'nda insanlar hala birbirlerini tanırlardı. Uzun çarşının ve çark caddesinin esnafı da önlerinden geçen her bir kimseyi. Orada herkes babasının kızıydı. yeterince hareketli,yettiğince güler yüzlü olmalıydınız, asla fazlası değil.Lafın dönüp dolaşıp , nereye,hangi kulaklara ve ne şekilde ulaşacağını asla bilemezdiniz.

Bir çiçek gibi hissediyorum kendimi. Kopmuş yeşil bir çiçek. Düştüğüm yerde kök salabilirim belki ama bir daha asla açmayacağım. Bunu biliyorum. Birazdan bavulumu sessizce toplayıp parmak uçlarımda yürüyerek odanın ağır kapısını çekeceğim. Ya da burada, bu sıcak yorgan altında onun zehriyle biraz daha kıvranabilirim. Her öpüşünde biraz daha akıttı o zehri içime. Her sözcüğüyle ben adeta o heykelle yer değiştirdim. O, kendisine sunulan özgürlüğü doyasıya yaşıyor her bedende, her gülüşte. Ben... neden toparlayamıyorum bilmiyorum... Çelişkiler... Korkular... Bir erkek ne kadar çaresiz duruma düşebiliyormuş meğer. Aşk bunu yapıyor.

"Seni düşünüyorum ve yağmur yağıyor. Odamın camından dışarı bakıyorum, soğuk hava ve rüzgar, ağaçları zorluyor. Tam karşımdaki göl de donmuş sanki... O gölün üzerinde yürümek isterdim seninle. Bunu sana söylemiştim bir gün. İşte, düşsel çizgiler bırakarak ardımızda, iç içe daireler ve helezonun ortasında incecik bir ışık: Senin gözlerin."